ยางขับแล้วนุ่ม นุ่มได้ยังไง????

เวลาที่พวกเราจะเปลี่ยนยางใหม่สักเส้น นิตโตะซัง แนะนำว่า ต้องเลือกยางให้เหมาะกับตัวเองนะครับ บางคนชอบยางที่ขับขี่แล้วนุ่มนวล ยางเงียบๆ ยางที่รีดน้ำดี ยางที่ช่วยให้เบรกได้สั้นลง ยางแข็งๆ สมรรถนะสูงๆ หรือไม่ก็ยางที่ใช้ทนๆ ใช้ไปนานแล้วยังคงประสิทธิภาพสูงอยู่ บางคนก็อยากเหมาทุกอย่างรวมกันในเส้นเดียวกันซะเลยได้มั้ย

อันที่จริงคนผลิตยาง ก็อยากจะสนองตอบพวกเราให้ได้ครบทุกแบบแหละครับ แต่ในทางปฏิบัติมันไม่ง่าย เราจึงเห็นว่าในตลาดมียางที่ชูโรงในแต่ละด้านขายเป็นกลุ่มๆ ไป

วันนี้เรามาว่าถึงกลุ่มครอบครัว ที่มักต้องการยางที่นุ่มนวล คนในครอบครัวจะได้นั่งสบาย และเป็นกลุ่มตลาดที่ใหญ่สุด ก็เลยมีการแข่งขันในด้านการประชาสัมพันธ์ว่าบางของตัวนุ่มด้วยเทคโนโลยีนู่นนี่นั่น สารพัดจะเอามาโปรโมท แต่โดยกลศาสตร์พื้นฐานแล้ว ยางเส้นนั้นๆ จะให้ความนุ่มได้ด้วยวิธีการอะไรบ้างล่ะ

1. ความกว้างของหน้ายาง : หน้ายางที่สัมผัสพื้นนถนนน้อยกว่า (หน้ายางแคบกว่า) จะได้รับการผ่องถ่ายความสั่นสะเทือน (รวมถึงเสียงรบกวน) น้อยกว่า เปรียบเทียบได้จากเวลาท่านขับยางหน้ากว้างกับยางมาตรฐาน สังเกตได้เลยครับว่ายางหน้ากว้างแบบสปอร์ตมักไม่ชูโรงว่ายางตัวเองนุ่ม เพราะมันทำให้นุ่มได้ยาก

2. ความหนา/บาง ของแก้มยาง : แน่นอนครับ แก้มยางหนาหมายถึงมีลมมา “คั่น” ระหว่างพื้นถนนกับกระทะล้อมากกว่า จึง “กันกระแทก” ได้มากกว่า เปรียบเหมือนเรานั่งอยู่บนเบาะลมที่บาง ก็จะไม่นุ่มสบายเท่านั่งบนเบาะลมที่หนากว่า สังเกตอีกทีครับ ยางแก้มเตี้ยแบบสปอร์ตก็มักไม่ชูโรงว่ายางตัวเองนุ่ม

3. ยางแก้มนิ่ม : อ่านแล้วน่าฟัดเป็นบ้าเลยครับ …จุดสำคัญอยู่ที่การออกแบบโครงสร้างในส่วนของแก้มยางให้สามารถยืดหยุ่นและซับแรงสะเทือนได้มากกว่า โดยไม่ทำให้ยางมีสภาพเหมือนสปริงมากจนเกินไป ซึ่งส่วนนี้เป็นเทคโนโลยีเฉพาะของแต่ละผู้ผลิต แต่ก็มักไม่โฆษณากับยางที่เน้นสมรรถนะเช่นกัน เพราะมันทำให้นุ่มได้ยากจริงๆ

อ้อ ! สุดท้ายแถมให้ครับ คือ “เนื้อยาง” ซึ่งมีสูตรที่แตกต่างกัน คุณสมบัติที่ดีก็คือนุ่มนิ่มซับแรงสะเทือนได้มาก แต่ไม่ “ปลิ้น” ได้ง่าย ซึ่งนั่นทำให้ประสิทธิภาพการเกาะถนนต่ำลงไป …อันนี้เปรียบระหว่างรองเท้ากีฬากับรองเท้าฟองน้ำก็ได้ครับ